مواردی که باید در حمام‌کردن کودک رعایت کنید
تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۴۶۸۹۱
هیچ‌چیزی خوشایندتر از بوی کودکی که تازه حمام کرده نیست و برای خیلی از پدر و مادر‌ها زمان حمام‌کردن کودک یکی از لذت‌بخش‌ترین کارهای مربوط به مراقبت از فرزندشان است. طبیعی است که در مورد حمام‌کردن کوچولویتان سؤال‌های زیادی داشته باشید. داشتن اطلاعات لازم کمکتان می‌کند درمورد شستن و حمام‌کردن کودک، راحت‌تر باشید و اعتمادبه‌نفس داشته باشید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کودکم را چطور حمام کنم؟
از قبل برنامه‌ریزی‌کردن برای حمام‌کردن کودک کمک زیادی به شما می‌کند تا آماده باشید و با خیال راحت کودک را حمام کنید.. کف وان یک مت سُرگیر بیندازید. می‌توانید از حوله هم برای کف وان استفاده کنید تا کودک احساس امنیت کند.. وان را با آب گرم پُر کنید. دمای ایده‌آل حدود ۳۷ تا ۳۸ درجه سانتیگراد است. می‌توانید با مچ دست یا آرنجتان دمای آب را چک کنید. گرمایی که احساس می‌کنید باید برای پوستتان ملایم باشد.. وقتی کودک را به سمت وان پایین می‌برید به‌آرامی با او حرف بزنید.. با یک دست کودک را نگه دارید و با دست دیگر کودک را بشویید. تاخوردگی‌های پوست کودک را به‌دقت بشویید و برای صورت فقط از آب استفاده کنید، خصوصاً در اطراف چشم‌ها و دهان کودک، سپس با شامپو یا صابون بچه، پوست و موی کودک را بشویید.. کودک را به‌آرامی از وان درآورید و روی حوله‌ای تمیز بگذارید. بدن کودک را به‌آرامی خشک کنید، خصوصاً قسمت تاخوردگی‌های پوست.
حمام‌کردن نوزاد
نوزادان به محیط گرم و آب عادت کرده‌اند و اغلب وقتی آن‌ها را حمام می‌کنید آرام می‌شوند. به‌طورکلی دو تا سه بار حمام‌کردن در هفته برای نوزاد کافی است تا پوستش تمیز بماند. اگر کودک دوست دارد و شما هم آمادگی دارید، بیشتر حمام‌کردن ایرادی ندارد. گاهی حمام‌کردن می‌تواند پوست بدن کودک را خشک کند، بنابراین از مقدار کمی صابون یا شامپو استفاده کنید و بعد از حمام به بدن کودک لوسیون بچه بزنید.
اگر ترجیح می‌دهید هر روز کودک را حمام نکنید، یک تمیزکاری فوری با دستمال نمدار هم خوب است. صورت و چشم‌های کودک را با آب گرم و پارچه نخی تمیز و نرم تمیز کنید و پایین‌تنه و دست‌های کودک را زیر شیر آب بشویید.
هنگام حمام‌کردن مراقب سروصورت کودک باشید و به‌آرامی با او حرف بزنید تا نترسد و احساس امنیت کند.
وقتی کودک می‌تواند سرش را نگه دارد
بین سه تا چهار ماه بیشتر بچه‌ها می‌توانند سرشان را نگه دارند و، اما همچنان برای نگه‌داشتن سروصورت بیرون از آب به کمک نیاز دارند. کودک را کنترل کنید و انتظار این را داشته باشید که این طرف و آن طرف حرکت کند؛ چون دیگر نوزاد نیست.
وقتی کودک می‌تواند بنشیند
بچه‌های ۶ تا ۹ ماه اغلب حمام‌کردن را دوست دارند و ممکن است ترجیح دهند در وان بنشینند تا اینکه دراز بکشند.
چند وقت یک‌بار باید کودک را حمام کنید؟
نیازی نیست هر روز کودک را حمام کنید و دو تا سه بار در هفته کافی است. شاید هم متوجه شوید کودک شما با حمام‌کردن راحت و آرام است و تصمیم بگیرید حمام‌کردن جزو روتین قبل از خواب کودکتان باشد. وقتی غذای جامد را برای کودک شروع می‌کنید شاید لازم باشد بیشتر کودک را حمام کنید، چون معمولاً وقتی کودک شروع می‌کند به یادگرفتن اینکه خودش غذا بخورد، لباس و بدنش را بیشتر کثیف می‌کند.
بهترین زمان برای حمام‌کردن کودک چه وقت است؟
هیچ زمان استانداردی برای حمام‌کردن کودک وجود ندارد و هر زمانی از روز یا شب می‌تواند برای این کار مناسب باشد. سعی کنید زمانی را برای حمام‌کردن کودک انتخاب کنید که احتمال سرماخوردن کودک کمتر باشد و شما هم عجله‌ای نداشته باشید. ضمناً احتمالاً در هفته‌های اول تولد نوزاد نیاز دارید با کمک یک نفر دیگر کودک را حمام کنید، پس از این نظر هم باید هماهنگی‌های لازم را انجام بدهید.
برای حمام‌کردن کودک چه چیز‌هایی نیاز دارید؟
بعد از چند بار حمام‌کردن کودک می‌توانید بفهمید چه چیز‌هایی مناسب نیازتان است؛ اما به‌طورکلی لازم است این چیز‌ها را داشته باشید:. یک میز یا استند حمام که ثابت و محکم باشد و ارتفاع راحتی برای شما داشته باشد تا مجبور نشوید خم شوید.. حداقل یک حوله بزرگ. یک شوینده ملایم مناسب کودک (اگر پوست کودک خشک است بهتر است از شامپو بدن به‌جای صابون استفاده کنید). خیلی از پدر و مادر‌ها ترجیح می‌دهند سر و بدن کودک را با شامپو بچه شستشو دهند.. پوشک و لباس تمیز
کجا می‌توانید کودک را حمام کنید؟
تا زمانی که کودک فضای آزاد برای حرکت‌کردن داشته باشد و عمق آب تا اندازه‌ای باشد که سردش نشود هر جایی که دوست دارید و راحت هستید می‌توانید کودک را حمام کنید. وان بچه ایده‌آل است؛ زیرا قابل‌حمل است و راحت هم خالی و تمیز می‌شود. بعضی از پدر و مادر‌ها دوست دارند در هفته‌های اول زندگی نوزادشان از سینک آشپزخانه به‌عنوان وان حمام استفاده کنند و کم‌کم سراغ وان حمام کودک بروند.
برای حفظ امنیت کودک در حمام چه باید بکنید؟.
هرگز کودک را تنها در حمام رها نکنید، حتی یک دقیقه. کودکان خردسال می‌تواند تنها در دو سه سانتیمتر آب خفه شوند و به همین دلیل هیچ‌وقت نباید آن‌ها را بدون نظارت در اطراف آب رها کنید.. دمای آب را همیشه اول خودتان چک کنید و سپس کودک را به‌آرامی در وان بگذارید.. به سروصورت کودک در هر وضعیتی دقت کنید.. به‌محض اینکه حمام‌کردن تمام شد آب وان را خالی کنید. خوب است از الان به این کار عادت کنید، پیش از اینکه کودک راه بیفتد و در خانه این طرف و آن طرف برود. همان‌طور که گفتیم بچه‌ها در چند سانتیمتر آب هم می‌توانند خفه شوند.. زمان حمام‌کردن را برای کودک اتفاقی شاد و مفرح کنید و هیچ‌وقت این کار را با شتاب و بی‌حوصلگی انجام ندهید. در حمام حواستان به واکنش‌های کودک باشد و به‌آرامی با او حرف بزنید.
آیا با بزرگ‌تر شدن کودک می‌توانید نحوه حمام‌کردن او را تغییر بدهید؟
کودک وقتی بزرگ‌تر می‌شود یاد می‌گیرد حمام‌کردن یک عادت همیشگی است و فرصتی که می‌تواند از آن لذت ببرد و آب‌بازی کند. شاید کودک در حمام تلاش کند تا بایستد یا حتی از وان بیرون بیاید، پس خیلی مراقب باشید تا سُر نخورد.
کدام محصولات حمام برای کودک مناسب‌اند؟
بیشتر محصولات حمام که برچسب «for baby» یا مناسب برای کوک خورده‌اند را می‌توانید برای کودک استفاده کنید. شامپو‌های بچه معمولاً بدون پارابن هستند تا ریسک واکنش‌های حساسیتی پوست و چشم به حداقل برسد. اگر پوست کودکتان خیلی خشک و حساس است حتماً با مشورت پزشک او از محصول مناسب پوستش استفاده کنید.
منبع: تبیان
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: حمام کودک والدین برای حمام کردن کودک استفاده کنید داشته باشید وقتی کودک برای کودک بدن کودک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۴۶۸۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده برخورد‌های تند با پدیده بدحجابی
محمود علیزاده‌طباطبایی، عضو شورای مرکزی و معاون حقوقی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران در روزنامه سازندگی نوشت: نیروی انتظامی برای مقابله با مساله بدحجابی، طرحی را به نام طرح نور به اجرا درآورد. در راستای این طرح در همه معابر و اماکن عمومی، واحد‌های پلیس مستقر شدند و با کسانی که به تشخیص پلیس حجاب شرعی را رعایت نمی‌کردند به عنوان برخورد با جرایم مشهود، اقدام به بازداشت و اعزام به مراکز پلیس کردند.
سخن پلیس این بود که اقدامش «رعایت قانون» و مطالبه مردم متدین است. سردار احمدرضا رادان، فرمانده فراجا نیز در سال گذشته از برخورد با کشف حجاب در معابر عمومی، خودرو و اماکن خبر داده بود. وی از استفاده از فن‌آوری و تجهیزات پیشرفته برای شناسایی فرد خاطی در حوزه معابر عمومی خبر داده و گفته بود که ابتدا به فرد خاطر تذکر داده خواهد شد و بعد از آن فرد با مدارک به حوزه قضایی معرفی شده تا به پرونده‌اش رسیدگی شود.
فعلاً مبنای قانونی برخورد با عدم رعایت حجاب شرعی، تبصره ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی است که مجازات عدم رعایت حجاب شرعی، جزای نقدی است. حکومت باید در مقابل پدیده‌های اجتماعی، برخورد ایجابی را بر برخورد سلبی ترجیح دهد و در مورد رعایت حجاب شرعی در طول ۴۵ سال گذشته در زمینه تعلیم، تبلیغ، ترویج، تشویق، تادیب و نصیحت که جنبه اثباتی و ایجابی دارند، اقدام برنامه‌ریزی شده و مطالعه شده‌ای انجام نپذیرفته است.
مسائل اجتماعی مانند مسائل فنی و اقتصادی باید مورد مطالعه قرار گیرند و راه‌حل اجتماعی برای آن‌ها پیدا شود. برخورد خشونت‌آمیز با موضوع عدم رعایت حجاب شرعی درحال حاضر مبنای قانونی ندارد و موجب می‌شود که فضای جامعه تند شود. این ادعا که مطالبه مردم متدین، برخورد با پدیده عدم رعایت حجاب شرعی است، موجب می‌شود جامعه را به دو قشر اقلیت «مردم متدین» و اکثریت «غیرمتدین» تقیسم کنیم و به جای ایجاد فضای مهربانی و سرشار از مهر و محبت و حسن‌ظن و خوش‌بینی، فضایی انباشته از کینه و دشمنی در جامعه ایجاد شود.
به دنبال برخورد‌های اخیر با پدیده کشف حجاب، عضو دفتر رهبری نوشت: «رهبر انقلاب گفته‌اند، کشف حجاب هم حرام شرعی است و هم حرام سیاسی است، منتها دشمن با نقشه و برنامه وارد این کار شده است، ما هم باید با برنامه و نقشه وارد بشویم. کارهای بی‌قاعده و بدون برنامه نباید انجام بگیرد. به تازگی برخی از مسئولان به دلیل کارهای بی‌قاعده تذکر دریافت کردند».
همان طور که رهبری اشاره کردند، مقابله با پدیده بی‌حجابی نیاز به کار برنامه‌ریزی شده دارد. این برخورد‌های غیرمنطقی در طول ۴۵ سال گذشته تکرار شده و نتیجه‌ای هم نداشته است.
مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در خاطرات هفتم شهریور سال ۶۳ خود می‌فرماید: «امروز مسافران هواپیمای ربوده شده را برای زیارت کربلا برده‌اند. فیلمی که از سیمای عراق پخش شد خیلی از زنان مسافر را بی‌حجاب نشان داده است». ۱۳ شهریور پس از یک هفته چالش و پیگیری عراق حاضر نشد هواپیما را پس بدهد، اما مسافران و خدمه پرواز با یک پرواز هلندی وارد تهران شدند.
این بازگشت‌ها می‌تواند صحنه یک استقبال ملی باشد، اما در فرودگاه اتفاق عجیبی افتاد. حدود ۳۰ نفر از مسافر‌ها را دادستانی انقلاب برای تحقیق از فرودگاه به زندان اوین بردند. به نظر می‌رسد، دادستانی انقلاب کار خوبی نکرده. تذکر دادم که آزادشان کنند. حدود یک ماه قبل از این اتفاق، دادستانی عمومی تهران، بیانیه تندی داده بود که متولیان ادارات، اماکن عمومی، تالار‌ها و هتل‌ها باید بانوانی را که رعایت حجاب صحیح را نمی‌کنند، راه ندهند وگرنه مورد تعقیب قرار می‌گیرند.
همین ایام چند روزی در تهران شاهد تظاهرات علیه بدحجابی بودیم که گاهی با خشونت‌های عجیبی همراه می‌شد. ناطق‌نوری، وزیر کشور با انتقاد از بدحجابی از کارهای انجام گرفته هم انتقاد کرد و گفت آیا شما انقلابی هستید؟ قطعاً حزب‌اللهی مشت به چشم بی‌حجاب نمی‌زند، تیغ نمی‌کشد و نسبت زنا به کسی نمی‌دهد.»
مرحوم هاشمی همچنین روایتی از جلسه سران قوا با حضور امام داده که شب مهمان احمدآقا بودیم. آقایان ولایتی، اردبیلی، خامنه‌ای و میرحسین موسوی هم بودند. امام هم شرکت کردند، درباره تظاهرات حزب‌اللهی‌ها علیه بی‌حجابی بحث شد.
ملاحظه می‌کنیم این مشکل از اول انقلاب بوده و متاسفانه برای این پدیده اجتماعی، تحقیق و مطالعه علمی صورت نگرفته و قانونی هم که اخیراً در مجلس تصویب شده و بین مجلس و شورای نگهبان در رفت‌وآمد است نه تنها نمی‌تواند مشکل را حل کند که مسائل اجتماعی را گسترده‌تر می‌نماید و اگر با تدبیر با آن برخورد نشود، نگرانی از تکرار حوادث سال ۱۴۰۱ وجود خواهد داشت.
به نظر می‌رسد اینگونه برخورد‌های تند با پدیده بدحجابی برنامه‌ریزی شده از طرف دشمنان این ملت باشد. برعکس سیاست‌های رهبری که توصیه به برنامه‌ریزی برای حل موضوع داشتند.
رویکرد اصلی باید در ارتباط با عدم رعایت حجاب شرعی اصلاح و بازپروری بزهکاران باشد، اما متاسفانه به نظر می‌رسد، سیاست جنایی به سمت نگرش امنیت‌مداری تغییر کرده و امنیت اخلاقی به یکی از چالش‌های اصلی تغییر یافته است و تعیین ضمانت اجرایی قانونی و تحمیل آن بر بزهکاران این عرصه تغییر یافته و مبتنی بر سیاست جنایی امنیت‌گرایانه است.
به نوعی با فرض دشمن دانستن و عدم رعایت حجاب، حقوق کیفری دشمن‌مدار در این حوزه را حاکم کرده است که با سیاست جنایی امنیت‌گرا در حوزه جرائم اخلاقی، آسیب‌های جدی به نظام اجتماعی کشور وارد می‌شود که منجر به افزایش هزینه با این جرائم می‌گردد. متاسفانه در فرهنگ حقوقی ما تعریف واحدی از رعایت حجاب وجود ندارد و قانونگذار، تعیین مصادیق را بر عهده شرع قرار داده است. رسالت حقوق کیفری جرم‌انگاری و گزینش واکنش اجتماعی مناسب در راستای پاسداری از ارزش‌های جامعه انسانی است.
صفت مجرمانه دادن به برخی رفتار‌ها می‌تواند در زمره مصادیق امنیت‌گرایی در حقوق کیفری مطرح شود؛ بنابراین زمانی که ارتکاب رفتاری برای امنیت روانی جامعه خطرناک تشخیص داده شود و نتوان با ابزار‌ها و ضمانت اجرایی غیرکیفری به آن‌ها پاسخ گفت، قانونگذار آن رفتار را جرم می‌انگارد.
در مورد جرایم اخلاقی به خصوص عدم رعایت حجاب شرعی، قانونگذار بین بی‌حجابی و بی‌عفتی و بی‌حیایی تفاوتی قائل نشده و این سیاست نوسان‌دار برای مردم آزاردهنده است. در حوالی انتخابات به کسانی که عدم رعایت حجاب را به بی‌حیایی کشانده‌اند، میدان می‌دهند. تصویر افراد بی‌حجاب را پای صندوق رای نشان می‌دهند و سلبریتی‌هایی که حتی حریم حیا را درنوردیده‌اند از رسانه‌های عمومی مطرح می‌شوند، اما بعد از انتخابات دوباره تندروی‌ها با برخورد‌های غیرمنطقی استمرار می‌یابد.
به نظر می‌رسد، راه‌حل موضوع حجاب بر برخورد کیفری بنا شده و در طول ۴۵ سال حاکمیت نتوانسته حجاب را به صورت هنجار عمومی درآورد و بی‌حجابی را از طرف جامعه به عنوان ناهنجاری پذیرفته نشده است و حاکمیت نمی‌تواند با اکثریت بانوان که این هنجار را نپذیرفته‌اند، برخورد کند.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»